Nog maar een paar weken en dan is het zover: het Gordoncongres. Op 6 oktober in Utrecht!
Ditmaal als thema '(pre-) pubers, wat is de sleutel tot contact?
We zijn er trots op dat we voor de lezing Steve Emmons uit de Verenigde Staten hebben kunnen laten overkomen. Steve Emmons is mastertrainer en kan als geen ander vertellen over de methode en hoe die behulpzaam kan zijn in het contact met anderen. Naast een lezing is er een workshop. Ook is er een heerlijke lunch inbegrepen.
Het congres is bestemd voor ouders en iedereen die met kinderen werkt van 8-15 jaar. Dus pedagogisch medewerkers in de BSO, leerkrachten, jongerenwerkers.
Meer informatie en Aanmelden
kan via http://www.gordoncongres.nl/activiteiten-en-congressen
.
Ik hoop u op het congres te mogen begroeten!
Gordoncongres
zondag 17 september 2017
dinsdag 16 februari 2016
De kracht van actief luisteren
Gordoncongres 29 januari 2016
De kracht van actief luisteren
Wat ben ik trots op onze twee collega’s: Lieke Kalhorn en
Ellen Bout. Een half jaar geleden hebben de twee dames zich vol enthousiasme
gestort op de organisatie van het tweede Gordoncongres: De kracht van actief
luisteren. Maanden, weken en dagen hebben ze eraan besteed om alles voor elkaar
te krijgen. Mails versturen, bellen, sprekers regelen, goodiebags vullen,
programma samenstellen en de dag zelf natuurlijk.
Lieke bijt als dagvoorzitter de spits af en herinnert ons
aan het Landelijk Gordoncongres van 2014. Wist je dat de Gordontrainingen al 35
jaar in Nederland worden gegeven? Vanaf de jaren 70
zijn er verschillende generaties opgegroeid en opgevoed met de methode van Dr.
Thomas Gordon. Het tweede congres is een mooie aanleiding om te focussen op de
essentie: Actief luisteren. Lieke geeft een kernachtige samenvatting van de
methode en met een aantal levendige voorbeelden uit haar eigen gezin verduidelijkt
ze het actief luisteren. Dat is toch weer wat weggezakt voor een aantal mensen!
Hakim Traidia, de beroemde
Sesamstraat-acteur neemt ons mee in verhalenwereld van zijn geboorteland
Algerije. In Noord-Afrika worden veel kinderen vermaakt met legendes die van
ouder op kind worden doorverteld. Komt zijn passie voor theater daar vandaan? Hakim
is autodidact: hij leert zichzelf alles aan. Niks geen boeken, lessen of
theorieen. De acteur heeft nog nooit van Gordon gehoord. Wel van de zanger die
iedereen wel eens op televisie heeft gezien. Na een aantal ontroerende
voorbeelden krijg ik tranen in mijn ogen en daarna moet ik weer lachen. Hakim
is meester in iets wat wij luisteren noemen, maar zo noemt hij het niet. Luisteren
gaat niet over het toepassen van de juiste technieken. Luisteren doe je vanuit
het hart. Met een knappe mime demonstratie eindigt hij zijn presentatie.
Orthopedagoog en
auteur van het boek ‘Elk kind is anders’ Jaqueline Crucq-Lokhorst pleit voor beter luisteren. Volgens Jaqueline
krijgen kinderen die aangemeld worden voor psychologische hulp te snel een
etiket als ADD, ADHD, biopolaire stoornis of autisme. Een label kan nodig zijn,
maar zorgvuldigheid is gewenst. Met een interactieve opdracht voor ons en een
aantal sterke voorbeelden onderbouwt ze haar standpunt. Invullen van vragenlijstjes
is iets anders dan een zorgvuldig orthopedagogisch onderzoek naar alle factoren
rondom de situatie en omgeving van een kind. Ik hoor kernwoorden als rust,
geduld en actief kijken. Zijn dat nieuwe vaardigheden? Ik denk dat ik maar gauw
het boek ga lezen.
Daarna heb ik de eer om iets te vertellen over actief luisteren en een bijzonder kind. Als moeder van een speciale dochter heb ik het makkelijk., want er is genoeg om over uit te weiden. Hoe doe je dat als kinderen niet praten, in zichzelf gekeerd zijn of indirect communiceren? Luisteren is niet altijd verwoorden wat iemand letterlijk zegt, maar ook luisteren naar wat iemand niet zegt.
Tijdens de lunch met verse broodjes en jus d’orange signeert
Gordontrainer en auteur Saskia Henderson het boek ‘In ons gezin gaat alles
prima!’. Jammer dat mijn exemplaar nog thuis ligt.
‘s Middags zijn er twee workshops. Ik ga naar Gordontrainer
Fieneke de Jong-Geerlings. In de groep wisselen we ervaringen uit en buigen ons
daarna over leerzame opdrachten. De sfeer is prettig en ontspannen. Voordat ik
het weet is de tijd om.
Ondertussen gaf Gordontrainer Ellen Bout in haar workshop voor
professionals heel mooi aan hoe actief luisteren soms effectiever kan zijn dan
confronteren. De jongen die op de BSO veel pestgedrag laat zien is eigenlijk
heel verdrietig dat hij niet is overgegaan. Zo zie je maar weer!
We sluiten af met een hapje en een drankje. De Gordonmethode
is ‘alive and kicking’ en ik zie
tevreden mensen de deur uitstappen met het boek van Saskia in de goodiebag.
naschrift: in de volgende blog zullen we dieper ingaan op de inhoud van de workshops.
vrijdag 1 januari 2016
Je kan altijd nog toiletjuffrouw bij de V&D worden….
Schrikbeeld
"Je kan altijd nog toiletjuffrouw van de V&D worden". Dit was ooit een uitspraak van mijn vader om mij te porren
meer mijn best te doen op school. Bedoeld als schrikbeeld. Door de berichten
over het failliet van de V&D moest ik er weer aan denken. Maar wat bedoelde
hij er nu eigenlijk mee? Dat toiletjuffrouw zijn geen eerbaar beroep is? Vast niet. Ik denk dat hij eerder iets bedoelde als : Je moet
uit jezelf halen wat erin zit. Het is
fijn als je later werk krijgt waar je op je plek bent.
Dagdromen
Nu ik zelf kinderen heb, begrijp ik dat mijn vader, in
weerwil van die sarcastische uitspraak, het beste met mij voorhad. Maar wat jammer dat hij dit in zulke one-liners samenvatte. Als kind verloor ik me vervolgens in
dagdromen hoe dat er dan uitzag. En het leek me juist wel wat. Breiwerkje erbij
of een goed boek, volop tijd om te fantaseren en te dagdromen, af en toe een praatje met een klant en zorgen voor een mooi toilet waar de mensen
zich graag even terugtrokken. Waarom niet?
De beste
putjesschepper van de wereld
Ik voel me dan ook meer aangetrokken door de uitspraak van de
vader van Claudia de Breij, zoals ze in
haar boek ‘neem een geit’ verwoordt: ‘al
word je putjesschepper, dan word je wel de beste putjesschepper van de wereld.’
Deze uitspraak laat zien dat het hem niet ging om status, maar om trots
ontlenen aan hoe je je werk doet. Durf
te doen wat echt bij je past en maak er wat van. Vertrouwen geven door te luisteren
De weg die je kind gaat nemen in de toekomst heb je niet helemaal of misschien wel helemaal niet in de hand. Het lijkt wel of een kind zich meer terugtrekt, naarmate je harder trekt. Niet alle ouders durven het aan om op zo’n moment juist te luisteren zonder te oordelen. Wat wil jij eigenlijk? Hoe zie jij je toekomst? Waar droom je van? En hoe kom je daar? Het vertrouwen dat daaruit spreekt is goud waard. Je vergroot ermee de kans dat het kind de weg kiest die echt bij hem past.
De kracht
van actief luisteren
Lijkt het je interessant om meer te horen over hoe je dit kunt toepassen? Op
29
januari 2016 is in Amersfoort het Gordonsymposium
waarin we inzoomen op de kracht van luisteren. Luister naar bekende vader Hakim en doe mee aan een workshop om je luistervaardigheden te
verbeteren. Bezoekers van het symposium ontvangen het boek ‘In ons gezin gaat
alles prima! Maar soms..’ cadeau. Aanmelden
kan nog! Doe dat via: http://www.gordoncongres.nl/activiteiten-en-congressen/
Saskia Henderson
zondag 4 oktober 2015
Lache ?! Humor in de opvoeding
Kent u ‘em nog? Die reclame waarbij een moeder ineens in de
supermarkt over de grond gaat rollen, naast haar stomverbaasde kind? Veel ouders vonden de reclame erg grappig.
Ze zagen het als iets dat je ook wel eens zelf kan proberen: gewoon je
kind even laten zien hoe gek hij eigenlijk doet, als hij zo zit te zeuren of zo
overdreven huilt.
Nu ben ik dol op grapjes en humor, maar die reclame? Nee.
Humor is, vind ik, niet grappig als het ten koste van iemand
gaat. En helemaal niet als het om een kind gaat. Een kind leert niets als je
hem voor gek zet. Althans niet wat je wilt dat hij leert.
Dat een kind dingen moet leren is op zich helder. Hij moet
leren kruipen, fietsen, praten. Maar ook: wachten, stil zijn, zich beheersen. Nu
kunnen wij -meestal- wel het geduld
opbrengen om een kind te helpen met
leren lopen, maar voor leren wachten en leren luisteren hebben we
beduidend minder geduld! Iets om
over na te denken …
Eigenlijk geldt dit voor alles wat je moet leren: veel oefenen en geduldig blijven. Moeite met fietsen? Geeft niets als het niet meteen lukt. Morgen weer een dag. Datzelfde uitgangspunt geldt voor zaken als je leren beheersen. Moeite met wachten op je beurt? Veel oefenen en geduldig blijven. Geeft niets als het niet meteen lukt. Morgen weer een dag.
Dat is natuurlijk soms gemakkelijker gezegd dan gedaan. Een kind dat tien keer achtereen een driftbui krijgt of niet doet wat je vraagt kan je behoorlijk wanhopig maken. De wetenschap dat hij het allemaal nog moet leren, kan je wel helpen er luchtiger naar te kijken. Humor past daar ook bij.
Humor is in de opvoeding zelfs heel belangrijk. Samen lachen verstevigt de band tussen jou en je kind. Het relativeert, het geeft lucht. Na samen
gelachen te hebben, zien jullie problemen er een stuk minder erg uit. Je kind
is bovendien meer bereid naar jouw kant van de zaak te luisteren en jij naar die van hem/haar.
Een prachtig
voorbeeld hoe humor kan helpen:
Laatste vertelde een
moeder dat haar kind ergens mee zat maar er steeds niet over wilde praten. Ze
heeft gaf hem de ruimte, maar dat leverde geen gesprek op. Uiteindelijk heeft
ze met een gek stemmetje gezegd: ‘ik weet
dat je er niet over wil praten, maar ik was toch wel benieuwd hoe het nu op
school was afgelopen met..’. Haar kind moest lachen en ging met hetzelfde gekke
stemmetje praten ‘nou, dat was wel vervelend gegaan want…’en zo vertelde hij
zijn hele verhaal. Door het gekke stemmetje was het net iets minder beladen om
het te bespreken.Enkele tips hoe je humor kunt gebruiken:
Maak de humor die bij jullie past: dus geen slapstick als je daar niet van houdt. De een vertelt graag moppen, de ander is meer van de gekke stemmetjes, een derde kijkt graag grappige filmpjes met zijn kind. Mag allemaal. Het gaat om het contact: samen lachen is duizendmaal effectiever dan samen ruzie maken.
Zit je in een vast patroon? Waarbij je kind steeds zus doet
en jij zo? Doorbreek dat patroon een keer: Ga zelf in het bed van je peuter liggen (‘ik
ben zo moe!’) ; bel je puber op of hij alsjeblieft wat later wil thuiskomen,
zeker niet voor twaalf uur; zet bij het avondeten een pan neer met spekkies en
dropjes. Zeg tegen een jong kind dat vaak boos is: ‘weet je wat ik altijd doe
als ik boos ben?’ en trek dan een heel gek gezicht. Ga samen de boosheid
wegblazen of hard stampen. Maak het luchtig en vrolijk (dus geen ‘wijze les’ eraan
toevoegen).
Humor is geen one-manshow. Het is pas grappig als je dat beide zo ervaart. Maak dus eerste een kleine grap en kijk of je kind ervoor open staat. Zo nee, dan stop je, zo ja, dan kan je nog een grapje maken en ingaan op wat je kind doet.
Ook een respectvol
humormoment met je kind gehad en wil je dat delen?
Graag! Op de facebookpagina https://www.facebook.com/Gordon-Congres-323601964461010/timeline/ kun je je moment kwijt. Onder de
inzenders verloten we enkele exemplaren van het boek ‘In ons gezin gaat alles prima! Maar soms…’. In
dit boek nog veel meer tips over respectvol opvoeden en het verstevigen van het
contact tussen het kind en jou. woensdag 3 juni 2015
Dreigen of toegeven? Opvoeding kent meer smaken
Dreigen of toegeven?
Opvoeding kent meer smaken (*)
Er lijken maar twee smaken te zijn bij opvoeden: opvoeden door te dreigen, te ‘rammelen’, te slaan ; óf door toe te geven, om te kopen en dergelijke. Maar deze beide opvoedmethoden geven ernstige risico’s.
Zomaar
wat onderzoeken op een rij:
Een al te harde hand leidt tot meer stress en
conflicten bij kinderen en opvoeders (Fortunato et al, 2007, Afifi 2011, Chung,
2009). Gedragsproblemen kunnen ontstaan of
zelfs verergeren (Marsman, 2012, Baumrind, 1971, Maccoby 1980, Hoffman 2000). Ook is er een
verband tussen het soort opvoeding en onveilig gedrag op latere leeftijd, zoals
overmatig drinken, druggebruik, onveilige seks en onveilig rijgedrag (Schwartz (2009). Het is allemaal niet niks.
‘Te
autoritair opvoedgedrag leidt tot onvoldoende mogelijkheden voor het kind om
een eigen identiteit en verantwoordelijkheidsgevoel te ontwikkelen, een te
permissieve houding leidt tot grenzeloosheid en onzekerheid’, stelt dan ook De
Winter (2011).
Ofwel: aan
beide vormen kleven ernstige nadelen. Steeds maar toegeven levert asociale ,
egocentrische kinderen op, en dreigen en
strenge straffen levert stiekeme of bange kinderen die niet voor zichzelf
kunnen denken.
Bijkomend
probleem is dat kinderen het voorbeeldgedrag van hun ouders overnemen en met
anderen omgaan zoals hun ouders bij hen doen. En, loyaal als wij zijn, zijn we later geneigd
de opvoeding van onze ouders te verdedigen. ‘Ik ben er niet slechter van
geworden.’, zegt men dan. Maar dat weet je natuurlijk nooit, hoe je geweest was
als ...
Gelukkig
zijn er meer smaken, en kunnen we het met de volgende generatie beter doen.
Respectvol zijn
als ouder- met grenzen!- levert dito kinderen op.
En wie wil
dat nou niet?
Wil je weten hoe je dat kunt aanpakken, opvoeden zonder dreigen of alsmaar toegeven? In het boek ‘In ons gezin gaat alles prima! Maar soms..’ van Saskia Henderson staan handige tips en voorbeelden. Geef je reactie en maak kans op een gratis exemplaar!
Ook is een training mogelijk. Kijk voor trainers op www.gordoncongres.nl of www.gordontrainingen.nl
(*) Dit artikel verscheen in verkorte vorm onder de titel 'loyaal aan onze ouders' bij de Volkskrant d.d. 6 juni 2015 bij Opinie & Debat, pagina 22.
(*) Dit artikel verscheen in verkorte vorm onder de titel 'loyaal aan onze ouders' bij de Volkskrant d.d. 6 juni 2015 bij Opinie & Debat, pagina 22.
dinsdag 28 oktober 2014
Geduld: ze zei: ik moet iets opbiechten...
Ze zei: ‘Ik moet iets
opbiechten. Ooit heb ik een van mijn
kinderen een flink pak rammel gegeven. Het was zo’n periode tussen Kerst en Oud
en Nieuw toen ik veel aan mijn hoofd had en alles tegelijk plaats vond. Vlak voordat
het gebeurde goot ik rijst in de pan, ging de voordeurbel en poepte de kat van
buren in de tuin precies onder mijn keukenraam. Tot overmaat van ramp hoorde ik
op hetzelfde moment de jongens in de achterkamer moord en brand gillen. Ik
dacht aan de vreselijkste dingen en mijn hartslag vloog omhoog. Tijd voor
actie! Met grote stappen liep ik dreigend op de kinderen af. “Hou hier onmiddellijk
mee op!”, riep ik zo hard als ik kon. Ik haalde uit met mijn armen in de hoop
mijn oudste zoon te raken. Mijn hand belandde op zijn rug. “Au, wat doe je nu!”,
schreeuwde hij verontwaardigd en hij rende de kamer uit. Met een klap smeet hij
de deur dicht. Wil je weten of het hielp? Voor het korte moment wel, want de
ruzie tussen de jongens was gestopt. Maar het voelde niet goed. Het luchtte
niet op en het was niet nodig geweest.’
Veel ouders en opvoeders hebben een druk leven waarin ze van
het een naar het ander rennen. In het bovenstaande voorbeeld gaf de moeder
zichzelf geen tijd om na te denken. Door de stress verloor ze haar geduld en
emoties namen de overhand. Het lijf reageert vaak sneller op situaties dan we
ons kunnen voorstellen. Een emotie is een innerlijke beleving dat door een
gebeurtenis wordt opgeroepen. Het komt van het Latijnse woord ‘movere’, dat bewegen betekent. Het
lichaam wordt door een prikkel in beweging gezet en veroorzaakt diverse lijfelijke
reacties. Het is lastig om emoties als boosheid en angst te controleren.
Natuurlijk mogen opvoeders best eens gedoseerd boos worden. Maar wie zich erin verliest
en niet meer kan nadenken stopt met opvoeden.
Door even te wachten met een reactie is het makkelijker om de
Gordonprincipes toe te passen. Rustig zitten, (h)erkennen van de eigen
gevoelens en nadenken over de situatie voorkomt het verliezen van geduld. Zeker
in het begin kost het tijd om een ik-boodschap te formuleren. Opvoeders die erg
uit hun doen zijn kunnen het best eerst hun gevoelens uitspreken. Dat lucht
vaak enorm op zonder dat kinderen allerlei verwijten naar het hoofd worden geslingerd.
Met een simpele ik-boodschap kan aan kinderen worden uitgelegd waarom iets wel
of niet kan. Door de uitleg is de kans groot dat kinderen zullen meewerken. Bijkomend
voordeel is dat kinderen leren om anderen ook met respect te behandelen. Twee
vliegen in een klap.
Lastig om het geduld te bewaren?
Lees dan de volgende tips en kom naar het Gordoncongres
op 30 oktober!
Tips:
·
Herken je eigen emoties
·
Oordeel niet over je emoties
·
Wacht met reageren
·
Benoem je emoties
·
Neem de tijd
·
Als het niet gelukt is….begin je de volgende
keer weer opnieuw!
Marre Taal
woensdag 17 september 2014
Geduld, daar hebben we toch helemaal geen tijd voor!
‘Als je door blijft
gaan met huilen ga je van mijn schoot!’, zegt de pedagogisch medewerkster
met een zucht. De leidster heeft duidelijk moeite met het bewaren van haar
geduld. Het is druk op Kinderdagverblijf De kleine Beer*. Alle kinderen zijn
aanwezig en iedereen vraagt op hetzelfde moment aandacht. Mieke van 2,5 huilt
aan een stuk door, Daan van 3 klimt op tafel en Mette van 3,5 heeft net de bak
met duplo omgekieperd. De stukjes liggen verspreid over de hele vloer. Wat nu?
Een baan op een Kinderdagverblijf kan worden vergeleken met
werk in de bouw. Het is net zo zwaar of zelfs zwaarder. Medewerkers van
Kinderdagverblijven en gastouders houden een hoop ballen in de lucht. Baby’s
worden in en uit bed getild, schoenveters worden gestrikt en s’ middags worden
eindeloze hoeveelheden boterhammen gesmeerd. Pedagogische rapporten worden
geschreven en aan het einde van de dag worden ouders netjes te woord gestaan. Alles
bij elkaar zijn dat een hoop verschillende taken.
In situaties dat er veel tegelijk moet gebeuren is het niet
gek dat een leid(st)er eens een keer uit zijn/haar slof schiet. ‘Geduld, daar hebben we toch helemaal geen
tijd voor!’, riep een pedagogisch medewerker onlangs tijdens een
werkoverleg. Het idee dat kalmte bewaren veel tijd kost is wijd verspreid. Het
lastige is dat geduld het meest nodig is op momenten die minst uitkomen. Is het
wel mogelijk om rustig te blijven wanneer er honderd dingen tegelijk moeten
gebeuren?
Rennen van het een naar het ander is nooit de beste
oplossing. Op een kinderdagverblijf leren kinderen dat ze soms even op hun
beurt moeten wachten. Daar is niets mis mee. Psycholoog Thomas Gordon wijst ons
op het belang van actief luisteren, zodat kinderen zich gezien en begrepen
voelen. Ook al is het maar voor even. Begrip helpt kinderen hun gevoelens te
verwerken. Stel dat de medewerkster van Kinderdagverblijf De kleine Beer* iets
had gezegd als: ‘Ik kan zien dat je nog
teleurgesteld bent’ dan was het verdriet vast en zeker sneller over gegaan!
Actief luisteren is niet voor niks een van de speerpunten van de Gordonmethode.
Wil je meer weten? Kom dan naar het Gordoncongres
op 30 oktober!!!
Meer informatie op www.gordoncongres.nl
(* De naam de Kleine Beer is fictief.)
Abonneren op:
Posts (Atom)