Ik heb gelukkig geen jeugd gehad met veel slaag. Toch
herinner ik me levendig de tik die ik eens van
mijn vader kreeg. Wat zal ik
geweest zijn – een jaar of vijf? Dan waren mijn zussen 10 en 15. Het was
tijdens het kamperen. Mijn vader gaf ons alle drie een pak voor de broek omdat
we in plaats van te gaan slapen, maar bleven giechelen. Hoewel de tik die mijn
vader aan mij gaf beduidend zachter was dan die aan mijn zussen, was ik de
enige die in huilen uitbarstte. Het voelde zo oneerlijk, zo kwetsend! De vraag
voor nu is natuurlijk: en hielp het? Nou nee. Op mijn zussen maakte het weinig
indruk: zij kregen er de slappe lach van. Voor mij daarentegen was het een
angstige ervaring. En mijn vader heeft zich er nog jaren schuldig om gevoeld. Tja…
Sommige pedagogen menen dat een ouder zijn kind best mag slaan, mits weinig, de ouder kalm is, deze alleen bij serieus wangedrag slaat en als echt niets anders helpt. Maar wat blijkt? In recent onderzoek (Journal of Family Psychology, 14 april 2014) kwam naar voren dat ouders meestal juist slaan als ze boos zijn, en veelal ook bij minder ernstige ‘vergrijpen’. Bovendien: Het helpt niet. In zo’n driekwart van de gevallen misdraagt een 2 tot 5 jarige zich opnieuw binnen tien minuten nadat hij geslagen is. En over één ding zijn pedagogen het eens; veel slaan en slaan uit woede geeft kans op schadelijke effecten op het kind.
Er zijn voorstanders van de ‘pedagogische tik’. ‘Ik ben vroeger ook geslagen en ben er niet
slechter van geworden’, zeggen zij. Maar
klopt dat wel? Als zij terugdenken aan de situatie(s), wat herinneren zij zich
dan? Waarschijnlijk het gevoel van ontreddering, de oneerlijkheid, de angst of
de boosheid. En weinig kans op waardevolle inzichten.
Sommige pedagogen menen dat een ouder zijn kind best mag slaan, mits weinig, de ouder kalm is, deze alleen bij serieus wangedrag slaat en als echt niets anders helpt. Maar wat blijkt? In recent onderzoek (Journal of Family Psychology, 14 april 2014) kwam naar voren dat ouders meestal juist slaan als ze boos zijn, en veelal ook bij minder ernstige ‘vergrijpen’. Bovendien: Het helpt niet. In zo’n driekwart van de gevallen misdraagt een 2 tot 5 jarige zich opnieuw binnen tien minuten nadat hij geslagen is. En over één ding zijn pedagogen het eens; veel slaan en slaan uit woede geeft kans op schadelijke effecten op het kind.
Maar wat dan? Hoe krijg je dan je kind in het 'gareel'? Zijn
er wellicht andere manieren die wel werken en die toch niet leiden tot verwende
kinderen? Die kinderen wel waardevolle inzichten biedt? In het Gordoncongres op donderdag 30 oktober 2014 (Hilversum) zal worden ingegaan
op effectieve en niet-effectieve manieren van opvoeden. Meer informatie vindt u op de website www.gordoncongres.nl . Ook wordt u van harte uitgenodigd een reactie te geven op deze blog. Hoe bent u opgevoed? Welke tik/ straf herinnert u zich nog levendig? En hoe kijkt u daar nu naar?
